"Sfinks jest kryształowy. Podchodzę do niego i dotykam powierzchni. W górze widzę różne kamienie lub kryształy, jak diamenty, rubiny, szmaragdy. Tworzą sieć. Ktoś, ja lub ktoś z zewnątrz nazywa kryształy czakrami. Wypowiadam jakieś słowa w obcym języku. Trochę się dziwię, ale po chwili poddaję się. Sfinks odzyskuje swoją formę. Wcześniej był nadłamany i w niektórych miejscach pokruszony. Odłamki znowu łączą się z całością." /źródło/
Słowo "sfinks" wywodzi się z greckiego Σφίγξ, powstałego prawdopodobnie od czasownika σφίγγω (sphíngō) - "dusić". Być może zostało ono stworzone przez osoby, które obserwowały sposób polowania lwic, które zaciskają zęby na szyi swojej ofiary i czekają na jego uduszenie. Jednak historyk Susan Wise Bauer twierdzi, że greckie słowo "sfinks" powstało na skutek zniekształcenia egipskiego szesepankh, oznaczającego "żyjący obraz". Według niej odnosiło się ono raczej do posągów sfinksów, które zostały wyrzeźbione z "żywej skały" (tzn. kamienia, który znaleziono na miejscu budowy, a nie np. sprowadzono z kamieniołomów), a nie na określenie mitycznego stworzenia. źródło: wikipedia
Jaką tajemnicę kryje postać przedstawiająca pół-człowieka, pół-lwa stojącego na straży piramid w Gizie? Zwrócony twarzą na wschód, gdzie wyłania się słońce, Sfinks z Gizy od setek lat jest źródłem mitów i legend. Tajemniczą statuę -symbol Egiptu- zawsze otaczała aura tajemniczości.
Zagadka Sfinksa:
W greckich mitach pojawiała się informacja, że Sfinks miał strzec wejścia do greckiego miasta Teby i zadawać przechodzącym wędrowcom zagadkę. Tylko udzielenie prawidłowej odpowiedzi uprawniało do przejścia.
"Co to za zwierzę, obdarzone głosem, które z rana chodzi na czworakach, w południe na dwóch nogach, a wieczorem na trzech?"
Sfinks dusił każdego, kto nie potrafił udzielić prawidłowej odpowiedzi. Zagadkę rozwiązał dopiero Edyp, który odpowiedział: Człowiek chodzi rano, to jest w dzieciństwie na czworakach; gdy urośnie, staje się zwierzęciem dwunożnym; a w starości, która jest życia wieczorem, podpiera się laską, jakby mu trzecia noga przybyła.
CIEKAWOSTKI
Posąg wykuty jest w monolitycznej skale pozostałej po wydobywaniu kamienia na odległą o 330 m. Wielką Piramidę, zbudowany został przez faraona Chefrena (głowa Sfinksa jest najwyraźniej jego portretem).
Posąg ten ma ciało lwa i ludzką głowę, ma wymiary 20 m wysokości i 73 m długości. W najszerszym miejscu twarz ma ponad 4 m.
Relatywnie mała w stosunku do korpusu głowa wskazuje, że Sfinks mógł mieć inne oblicze, które zostało zmieniane na przełomie wieków. Zdaniem uczonych ogromna głowa lwa została wyrzeźbiona w Dolinie Nilu, kiedy krainę tę pokrywały jeszcze zielone trawy sawanny - 8000 lat temu. W ciągu tysięcy lat głowa podlegała licznym przeróbkom, aż w końcu osiągnęła dzisiejszy kształt.
Posąg często przysypywał piasek. Do 1926 r. Sfinks był zagrzebany po szyję w piasku. Ostatnio został poddany konserwacji w latach 90. ubiegłego wieku.
W czasie wykopalisk odkryto istnienie kilku nie zbadanych tuneli i dużego prostokątnego pomieszczenia 5 m pod przednimi łapami Sfinksa.
Poza najbardziej znanym Sfinksem z Gizy posągi sfinksów możemy spotkać także w Karnaku. Pojawiały się one także przed grobowcami następnych faraonów. Wiele z nich zamiast głów ludzkich miało głowy baranie.
Słowo "sfinks" wywodzi się z greckiego Σφίγξ, powstałego prawdopodobnie od czasownika σφίγγω (sphíngō) - "dusić". Być może zostało ono stworzone przez osoby, które obserwowały sposób polowania lwic, które zaciskają zęby na szyi swojej ofiary i czekają na jego uduszenie. Jednak historyk Susan Wise Bauer twierdzi, że greckie słowo "sfinks" powstało na skutek zniekształcenia egipskiego szesepankh, oznaczającego "żyjący obraz". Według niej odnosiło się ono raczej do posągów sfinksów, które zostały wyrzeźbione z "żywej skały" (tzn. kamienia, który znaleziono na miejscu budowy, a nie np. sprowadzono z kamieniołomów), a nie na określenie mitycznego stworzenia. źródło: wikipedia
Jaką tajemnicę kryje postać przedstawiająca pół-człowieka, pół-lwa stojącego na straży piramid w Gizie? Zwrócony twarzą na wschód, gdzie wyłania się słońce, Sfinks z Gizy od setek lat jest źródłem mitów i legend. Tajemniczą statuę -symbol Egiptu- zawsze otaczała aura tajemniczości.
Zagadka Sfinksa:
W greckich mitach pojawiała się informacja, że Sfinks miał strzec wejścia do greckiego miasta Teby i zadawać przechodzącym wędrowcom zagadkę. Tylko udzielenie prawidłowej odpowiedzi uprawniało do przejścia.
"Co to za zwierzę, obdarzone głosem, które z rana chodzi na czworakach, w południe na dwóch nogach, a wieczorem na trzech?"
Sfinks dusił każdego, kto nie potrafił udzielić prawidłowej odpowiedzi. Zagadkę rozwiązał dopiero Edyp, który odpowiedział: Człowiek chodzi rano, to jest w dzieciństwie na czworakach; gdy urośnie, staje się zwierzęciem dwunożnym; a w starości, która jest życia wieczorem, podpiera się laską, jakby mu trzecia noga przybyła.
CIEKAWOSTKI
Posąg wykuty jest w monolitycznej skale pozostałej po wydobywaniu kamienia na odległą o 330 m. Wielką Piramidę, zbudowany został przez faraona Chefrena (głowa Sfinksa jest najwyraźniej jego portretem).
Posąg ten ma ciało lwa i ludzką głowę, ma wymiary 20 m wysokości i 73 m długości. W najszerszym miejscu twarz ma ponad 4 m.
Relatywnie mała w stosunku do korpusu głowa wskazuje, że Sfinks mógł mieć inne oblicze, które zostało zmieniane na przełomie wieków. Zdaniem uczonych ogromna głowa lwa została wyrzeźbiona w Dolinie Nilu, kiedy krainę tę pokrywały jeszcze zielone trawy sawanny - 8000 lat temu. W ciągu tysięcy lat głowa podlegała licznym przeróbkom, aż w końcu osiągnęła dzisiejszy kształt.
Posąg często przysypywał piasek. Do 1926 r. Sfinks był zagrzebany po szyję w piasku. Ostatnio został poddany konserwacji w latach 90. ubiegłego wieku.
W czasie wykopalisk odkryto istnienie kilku nie zbadanych tuneli i dużego prostokątnego pomieszczenia 5 m pod przednimi łapami Sfinksa.
Poza najbardziej znanym Sfinksem z Gizy posągi sfinksów możemy spotkać także w Karnaku. Pojawiały się one także przed grobowcami następnych faraonów. Wiele z nich zamiast głów ludzkich miało głowy baranie.
Aleja sfinksów z baranimi głowami strzegąca wejścia do kompleksu świątyń w Karnaku.
Charakterystyczne cechy kota-sfinksa
- wygląda na bezwłosego, w dotyku gorący i delikatny
- dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie, uszach, ogonie (u samców na jądrach)
- uszy duże, odstające
- oczy (kształtu cytryny) skośne do góry w kierunku uszu
- głowa smukła, dłuższa niż szersza
- nos i kości policzkowe mocno zarysowane
- dobrze zbudowane ciało, średniej budowy, z szerszą klatką piersiową
- sfinks ma długie łapy i ogon w porównaniu do innych ras
Kot Sfinks źródło
Na statku nie sposób się nudzić, gdyż załoga organizuje czas turystom przygotowując zagadki, rebusy, konkursy, tworząc origami z ręczników i zachęcając do wspólnego śpiewania i tańczenia.
