Postawione ok 1370 roku p.n.e. w Tebach Zachodnich postacie, tzw. kolosy Memnona, przedstawiające faraona Amenhotepa III, stanowią jedyną zachowana część świątyni grobowej tego faraona, która częściowo zniszczona została prawdopodobnie przez trzęsienie ziemi ok. roku 1210 p.n.e., a następnie przez częste wylewy Nilu.
Kilka słów o posągach
Same posągi mierzą 15,6 m. wysokości, gdy do tego dodamy wysokość postumentu, to wyjdzie 17,9 m. Jeden kolos, wyryty ze skalnych bloków kwarcu waży prawie 800 ton. Same stopy mają 2 m. długości i 1 m. grubości!
Po bokach posągów wyryto 2 postacie kobiet. Jedna z nich przedstawia żonę Amenhotepa III, a druga jego matkę. Boczne ściany tronu ozdobione są reliefem składającym się z dwóch bóstw, obrazujących Nil.
Posąg południowy (str. lewa) i posąg północny (str. prawa)
Nieco historii
Posągi przedstawiają faraona Amenhotepa III. Jest to ciekawa postać. Jako dwunastolatek poślubił Teje, dziewczynę, która wywarła wielki wpływ na dalsze jego panowanie i losy całej dynastii. Wpływ Teje na losy państwa wynikał głównie z jej mądrości oraz mocy i niezłomności charakteru. Brała czynny udział we wszystkich przedsięwzięciach dotyczących funkcjonowania państwa: wielkich świętach religijnych, polityce wewnętrznej i zagranicznej. Przeżyła swego męża o około osiem lat. Współrządziła państwem, najpierw jako żona, a później jako jako matka władcy, małoletniego Amenhotepa IV.
/źródło: @touregypt.net/
Ze związku Amenhotepa z Teje narodzili się: najstarszy syn Totmes, Amenhotep - następca, późniejszy faraon Echnaton, oraz cztery córki: Sitamon, Isis, Henuttaunebu i Nebetah.
Na miejsce swego wiecznego spoczynku Amenhotep wybrał nieużywaną dotąd, zachodnią cześć Doliny Królów. W 1798 roku grobowiec (KV22), został odkryty i częściowo zbadany przez Edouard'a Devillier'a, uczestnika napoleońskiej wyprawy do Egiptu. W lutym 1915 roku pracował w nim Howard Carter, który odnalazł kilka niewielkich przedmiotów o muzealnej wartości.
/źródło: @old-photos.blogspot.com/
Legendy i wierzenia
Jeden z posągów został uszkodzony podczas trzęsienia ziemi w 27 r. p.n.e. Od tamtej pory wydawał dźwięki przy wschodzie słońca. Wg wierzeń Greków dźwięki te miały być skargą syna Memnona, wznoszoną do matki Eos.
Niestety, po renowacji posągu dźwięki ustały. Tak naprawdę spowodowane były ogrzewaniem się skał po zimnych nocach.
Dobrze wiedzieć
Kolosy Memnona zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
